تُو رَنــــج ...

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی‏ کَبَد ... 4 بلد بی تردید ما انسان را در رنج و مشقّت آفریده ایم ... کامش توأم با ناکامی و لذایذش همراه با تلخی است ... پس چون ما انسان را در رنج آفریدیم؛ زندگی او پر از رنج هاست ... حتی دوست داشتن هایش هم رنج است ... و بودن؛ همه رنج است و رنج هم؛ سر آغاز بودن انسان ... ترنج زندگی من ! تُو، رَنــــجی ... نقطه ...